Son zamanlarda kafayı ar (arttırılmış gerçeklik) oyunlarına fena halde sardım ve yavaş yavaş size beğendiğim oyunları sırayla paylaşmayı düşünüyorum, nasıl yapılır nasıl oynanır tadında değilde daha çok ‘oynuyorum ya işte al izle’ tadında olacak. Mesela bu oyun NBA’in resmi aplikasyonu olduğu için gönül rahatlığı ile büyük umutlarla indirdim ve tarama alanı bulduğum her yerde oynadım….
Zifiri çığlığa bulandı şimdi gökyüzü, kıyamet notaları eşliğinde koca bir orkestra katlediyor döngüyü, nefes almak istemiyorum bu dörtlükte çünkü yaşamım tehdit altında her bir bireyde. Kıyıya vurdu yağmur, sel oldu ihanet, her bir gözde binlerce maske ve her dilde on binlerce sahte gülümseme. Muazzam intihar senaryolarım var fakat anneme olan sevgim yüzünden gişeye yormuyorum. Platonik…
Yıllardır büyük bir keyifle G.O.R.A. yı izleyip “Ah ulan be bi devamı gelse deyip.” umarsızca iç geçirdim durdum ve göklerden bir haber geldi , dediler ki “Cem YILMAZ devam filmi niteliğinde Arif V 216 yı çekiyor” başladım manyak gibi takibe, çocuğum olmuş gibi sevinmiştim bu habere =) neyse tarih 5 ocak 2018 muhteşem bir heyecanla…
Bir aralık akşamı, iki şişe bomonti ve bir paket sigarayla buz gibi bir havada karanlığa gömüldüm.
Tuhaf hissediyorum kendimi. Sanki bir soykırım gecesi, Adil olmayan, nefret tohumu gibi.
Sabaha karşı bilmem kaç, sicimlerle sallandırıyorum hislerimi tereddütsüz hiç tahammülüm olmadığı için hislerime tercüman tutma fikrine kapıldım.
Bunlar yaklaşan yaz güneşinin ve küçük bir sahil kasabasının ayaklarıma vuran dalgarının satırları.
Kahve Yok.. Sigara Yok bodoslama satır asıyorum gözlerime.
Bilmiyorum kaderim nereye yazılmış, Mısır piramitlerindeki yazıtlarda aradım yok, Vatikanın gizli arşivlerinde aradım yok, büyük bir ihtimalle bulutların içerisinde mor ışık tutunca falan gözüküyor heralde tabi burada mesele doğru bulutu bulabilmek.
Kalem traş kullanmadığım zamanlar çok zevksiz geldi, klavye tıkırtısı yazımın karakteristik duygusunu asla yansıtamaz. Bu coğrafya cehalete demir atmaktan bıkmaz.
